AANKOMENDE EVENEMENTEN
Er zijn geen aankomende evenementen.
De revanche tegen Merlijn. Hier hadden we nog een appeltje mee te schillen. De thuiswedstrijd was geëindigd in een gelijkspel waarbij wij vonden dat we de drie punten hadden verdiend.
Mooi op tijd arriveerden we in Tilburg. Hier nog zeker een kwartier in de auto blijven zitten. De kleedkamer was toch nog niet open. Nadat we in het nabijgelegen schoolgebouw konden omkleden had Teun nog zijn gebruikelijke tips&tricks. Oppassen voor hun spits. Dat is de kapstok van het team. Haar zouden we geen centimeter geven. Het voetballen ging best wel lekker. Met (wind)vlagen werd er goed gecombineerd en af en toe rolde de bal ook wel richting de 16 van Merlijn. Draaien, kappen, nog eens keer terugleggen. Zag er leuk uit hoor, maar leverde geen doelpunten op. Ondertussen had Yanelle haar taak om de spits er niet langs te laten komen erg goed onder controle. Maar wie was daar?! We herkenden haar nog wel van de vorige keer. Maar onschuldig als ze lijkt waren we haar een beetje vergeten. ‘’Streepje’’ aan de bal! Tweemaal een schitterende actie en prachtig afgemaakt door over Lien heen te schieten. Zodoende stonden we met rust 2-0 achter.
In zak en as. Het hoefde allemaal niet meer. ‘’Had ik toch maar voor een studie in Tilburg gekozen!’’ snifte een niet-nader-te-noemen teamlid zachtjes.
We kunnen altijd rekenen op de brede schouders van Teun maar ditmaal werd ons verzocht ons toch even te herpakken. Waren we niet gewoon de beter voetballende ploeg? En hebben niet nog 45 minuten te spelen? Langzaam ging de hoofden omhoog en werden de schouders weer naar achter getrokken. Strijdstrepen op onze wangen en de tweede helft zou van ons worden.
Kort na het fluitsignaal was Esther op weg naar de goal. Niet te stoppen deze meid. Tenzij je haar onderuit trekt. Dit gebeurde in het 16-metergebied dus verdienden we een penalty. Suus schoot deze binnen en zo konden we snel verder op jacht naar de gelijkmaker.
Een hoge bal belande voor de voeten van Iris. Beetje geklutst en iedereen was de bal een beetje kwijt. Iris niet. Oog in oog met de keeper gaf ze de bal een tik en zo rolde hij tussen de keepers benen over de lijn . 2-2!
Tijd om te wisselen. Xenia mocht flaneren over het middenveld. Zo goed als het eerste moment dat ze de bal aan haar voeten had bedacht ze om maar eens te gaan schieten. Erg knap kreeg ze het voor elkaar om dan ook maar meteen de 2-3 te maken.
Vrenken was al de hele wedstrijd aan het azen op een goaltje en mocht deze dan ook uiteindelijk meepikken. 2-4
Waarbij Esther eigenlijk eerder al gescoord zou hebben als ze niet geblokkeerd werd kreeg ook zij een welverdiend doelpunt op haar naam. 2-5! Urp zorgde daarna ervoor dat alle ballen die richting Lien kwamen terug in onze voeten belanden. 5 minuten voor tijd hadden we het zwaar. Mentaal hadden we erg behoefte aan een nieuwe energie. Dat had Teun goed gezien en bracht Bente in het veld. Door haar als captain te benoemen wist iedereen weer wat we aan het doen waren. Winnen!
De scheids liet weten dat de wedstrijd klaar was en met gevaar voor eigen leven gaven de tegenstander een handje. Niet bang voor een rondvliegend virus. De derde helft was goed geregeld door Merlijn. Super lekkere lunch en levend ganzenbord waar veel werk in heeft gezeten. Verschillende adtjes-schoen en adtjes-vleermuis later moest het grootste gedeelte van Pusphaira om verschillende reden weer terug naar Eindhoven. Britt had volgens mij inpakstress? Gokje hoor. Dappere strijders Sanne, Iris en Nienke bleven achter in het hol van de leeuw. Waarbij een groot applaus mag gaan naar baas Nienke. Ze is geeneens wedstrijdlid! Schattig toch?! Potje beerpong dan maar? Het leek erop dat deze drie musketiers met huid en haar verslonden werden maar na een 6-2 achterstand wisten ze toch nog te winnen! Later op de avond zou er nog veel meer gescoord worden….
Er zijn geen aankomende evenementen.